بلند صلوات : اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
با کمی ابتکار عمل می‌توان لوله بتنی رها شده در محیط زیست را به هتل‌هایی کوچک تبدیل کرد.
تصور کنید قرار باشد برای چند شب در اتاق‌های هتلی اقامت داشته باشید که از جنس لوله‌های بتنی باشند. تصورش هم سخت است، چه برسد به این‌که قرار باشد چند روزی هم اقامت واقعی را در آنها تجربه کنید، اما این تنها یک روی سکه و احتمالا روی دردآور آن است.
در آن طرف دیگر سکه لحاظ کردن یک سری فاکتورهای زیست محیطی است که براساس آنها این ایده به یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های دوستدارتر محیط زیست در عصر حاضر تبدیل می‌شود.
نکته مهم این است که اتاق‌های این هتل . . .
با استفاده از لوله‌های بتنی بازیافت شده ساخته شده‌اند. حجم زیاد بتنی که همه روزه در سراسر جهان به دور ریخته می‌شود یا لوله‌های بتنی که قابلیت‌های خود را از دست داده‌اند و دیگر کارایی مناسب گذشته را ندارند در گوشه‌ای از محیط‌زیست رها می‌شوند. آنها می‌توانند خطرات جدی برای پایداری محیط زیست کشورهای مختلف جهان به همراه داشته باشند؛ اما اکنون راهی مناسب برای استفاده موثر از آنها پیدا شده است.
محققان شرکت معماری T3arc در مکزیک از مدت‌ها پیش به دنبال راهی برای استفاده از مواد دورریز نظیر لوله‌های بتنی بلااستفاده بوده‌اند.
آنها از چند سال پیش کار روی این لوله‌ها را با هدف طراحی اتاق‌هایی مناسب در جهت اقامت چند روزه آغاز کرده‌اند و همین چند ماه پیش بود که فاز نخست پروژه با بازگشایی هتلی که با استفاده از همین هتل‌ها ساخته شده بود به بهره‌برداری رسید. این هتل لولهای هم‌اکنون به عنوان یک جاذبه متفاوت و جذاب گردشگری در مکزیک شناخته شده است و به رغم کوچکی و بودجه کم به کار گرفته شده برای ساخت آن به عنوان یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری مکزیک در جذب گردشگرانی از سایر نقاط جهان به شمار می‌آید. اما برای محققان این شرکت طراحی سازه‌ای که صرفا جاذبه گردشگری داشته باشد هدف اصلی نبوده است.
اقامت در این هتل هزینه چندان زیادی ندارد و به دلیل این‌که از لوله‌های بتنی بازیافت شده ساخته شده است، برای اقامت‌کنندگان و همچنین بازدیدکنندگان از جذابیت خاصی برخوردار است. هتل لولهای مکزیک در روستایی موسوم به تپوزلان در فاصله 45 دقیقه‌ای مکزیکو سیتی، پایتخت مکزیک قرار دارد و اکنون به عنوان یکی از قطب‌های تحقیقات زیست محیطی این کشور نیز به شمار می‌آید.
طرح اولیه هتل های لوله ای
ایده اولیه ساخت این هتل‌ها نخستین بار از سوی یک معمار آلمانی به نام اندرس استراس مطرح شد. او سال 2006 با استفاده از چند لوله بتنی اتاقک‌هایی ساخت که در آنها تجهیزات رفاهی مورد نیاز جهت اقامت چند روزه به چشم می‌خورد. تقریبا از همان زمان بود که محققان شرکت T3arc نیز به فکر الهام گرفتن از این ایده و ساخت مجموعه‌ای کامل‌تر از لوله‌های بتنی افتادند. آنها حتی با قرار دادن یک لوله بتنی روی دو لوله دیگری که پهلو به پهلوی یکدیگر قرار گرفته‌اند اتاق‌های دو طبقه‌ای ساخته‌اند که با استفاده از یک نردبان کوچک به یکدیگر مرتبط می‌شوند. همچنین فراهم آوردن شرایط مناسب برای رویش گیاهان چسبنده روی بدنه خارجی این لوله‌ها نمای ظاهری آنها را از مواد دورریز به سازه‌هایی مدرن اما دوستدار محیط زیست تغییر داده است.
ویژگی های هتل های لوله ای
به عقیده بازدیدکنندگانی که حاضر شده‌اند برای تماشای نزدیک این هتل صدها و هزاران کیلومتر طی کنند، ایجاد چشم‌اندازی زیبا در محیط زیست اطراف این روستا حداقل مزیتی است که می‌توان برای این پروژه در نظر گرفت. آنها به این نکته نیز اشاره می‌کنند که با استفاده از این لوله‌ها که دیگر کارایی چندانی در راهسازی و معماری کلان درون‌شهری ندارند می‌توان اقامتگاه‌های جذابی ساخت و از بابت جذب گردشگر به درآمدزایی مشغول شد.
هتل لولهای که در مکزیک ساخته شده است دارای 20 اتاق بتنی است که هر یک 44/2 متر عرض و 5/3 طول دارند و با استفاده از وسایل نسبتا ساده و مختصری نظیر یک تختخواب، لامپ برای تامین روشنایی و پنکه تجهیز شده است. به دلیل این‌که تختخواب درون لوله بتنی قرار گرفته و زیر آن فضای نسبتا بزرگی ایجاد می‌شود، افرادی که در آن اقامت می‌کنند می‌توانند از این فضا برای نگهداری وسایل مختلف خود استفاده کنند. طراحان این هتل با استفاده از یک دستگاه جرثقیل لوله‌های بتنی را میان انبوهی از درختان جای داده‌اند تا اقامت‌کنندگان در آنها از محیطی کاملا طبیعی لذت ببرند. شاید تنها محدودیت شاخصی که در این اتاق‌ها دیده می‌شود نبود دستشویی و حمام است. با این حال خارج از این لوله‌ها مجموعه کوچکی به عنوان حمام و دستشویی در نظر گرفته شده است.
مطمئنا ایده ساخت هتل از لوله‌های بتنی کمک زیادی به حفظ محیط زیست می‌کند، چون در جایی که احتمالا قرار بوده از محصولات ساختمانی برای ساخت یک اقامتگاه کوچک استفاده شود، اکنون از لوله‌های بتنی استفاده شده است که تا پیش از آن بلااستفاده و در طبیعت رها شده بودند
طراحان پروژه هر دو سر لوله‌ها را با استفاده از شیشه محصور کرده‌اند. این کار نه‌تنها پیچیدگی خاصی ندارد و براحتی انجام می‌گیرد، بلکه براساس اصول نوین معماری نیز صورت گرفته است. نصب شیشه در این لوله‌ها موجب راه یافتن نور به داخل فضای همیشه تاریک لوله‌های بتنی می‌شود و به این ترتیب اقامت‌کنندگان در آن تنها در زمان تاریکی اقدام به روشن کردن لامپ می‌کنند، لامپی که انرژی الکتریکی مورد نیاز برای روشن شدن آن از نیروگاه‌های تولید برق از سوخت‌های فسیلی و آلاینده به دست می‌آید.
هتل های لوله ای و محیط زیست
پروژه‌هایی از این دست مثال بارزی از چگونه استفاده کردن از مواد دورریز و آسیب‌رسان به طبیعت هستند. محققانی که این ایده را به واقعیت تبدیل کرده‌اند به این نکته مهم اشاره می‌کنند که می‌توان از کنار این لوله‌ها براحتی گذشت و شاهد فرسایش آنها در طبیعت و در نهایت وارد آمدن آسیب‌های جدی به محیط زیست بود، اما با کمی ابتکار عمل می‌توان ورق را برگرداند و از چنین سازه‌هایی که اتفاقا شمار آنها در سراسر جهان بسیار زیاد است به عنوان ابزاری در جهت تولید و درآمدزایی استفاده کرد. هم‌اکنون هزینه هر شب اقامت در اتاق‌های این هتل نزدیک به 42 دلار است که با توجه به جذابیت‌های خاص موجود در آنها و اقداماتی که برای آماده‌سازی این اتاق‌ها صورت گرفته است هزینه معقولی به نظر می‌رسد.
مطمئنا ایده ساخت هتل از لوله‌های بتنی کمک زیادی به حفظ محیط زیست می‌کند، چون در جایی که احتمالا قرار بوده از محصولات ساختمانی برای ساخت یک اقامتگاه کوچک استفاده شود، اکنون از لوله‌های بتنی استفاده شده است که تا پیش از آن بلااستفاده و در طبیعت رها شده بودند. اما همواره نباید چنین نگاهی به حفظ محیط زیست داشت. کارشناسان به این نکته نیز اشاره می‌کنند که از ابتدا یعنی از همان زمانی که محصولات ساختمانی در کارخانجات تولید می‌شوند. باید به فکر طبیعت و محیط زیست زمین بود. بهره‌گیری از فناوری‌های نوین از جمله نانوفناوری و تولید بتنی که پس از از دست دادن کارایی بتدریج در محیط زیست تجزیه شود از آن ابتکار عمل‌هایی است که دوستداران محیط زیست بر آن تاکید دارند. چنین نگرش‌هایی هر چند ممکن است هزینه‌بر باشند، اما نتیجه نهایی آن ارزش چنین سرمایه‌گذاری را نشان می‌دهد.
طراحان پروژه هر دو سر لوله‌ها را با استفاده از شیشه محصور کرده‌اند. این کار نه‌تنها پیچیدگی خاصی ندارد و براحتی انجام می‌گیرد، بلکه براساس اصول نوین معماری نیز صورت گرفته است. نصب شیشه در این لوله‌ها موجب راه یافتن نور به داخل فضای همیشه تاریک لوله‌های بتنی می‌شود و به این ترتیب اقامت‌کنندگان در آن تنها در زمان تاریکی اقدام به روشن کردن لامپ می‌کنند، لامپی که انرژی الکتریکی مورد نیاز برای روشن شدن آن از نیروگاه‌های تولید برق از سوخت‌های فسیلی و آلاینده به دست می‌آید.
هتل های لوله ای ومحیط زیست
پروژه‌هایی از این دست مثال بارزی از چگونه استفاده کردن از مواد دورریز و آسیب‌رسان به طبیعت هستند. محققانی که این ایده را به واقعیت تبدیل کرده‌اند به این نکته مهم اشاره می‌کنند که می‌توان از کنار این لوله‌ها براحتی گذشت و شاهد فرسایش آنها در طبیعت و در نهایت وارد آمدن آسیب‌های جدی به محیط زیست بود، اما با کمی ابتکار عمل می‌توان ورق را برگرداند و از چنین سازه‌هایی که اتفاقا شمار آنها در سراسر جهان بسیار زیاد است به عنوان ابزاری در جهت تولید و درآمدزایی استفاده کرد. هم‌اکنون هزینه هر شب اقامت در اتاق‌های این هتل نزدیک به 42 دلار است که با توجه به جذابیت‌های خاص موجود در آنها و اقداماتی که برای آماده‌سازی این اتاق‌ها صورت گرفته است هزینه معقولی به نظر می‌رسد.
مطمئنا ایده ساخت هتل از لوله‌های بتنی کمک زیادی به حفظ محیط زیست می‌کند، چون در جایی که احتمالا قرار بوده از محصولات ساختمانی برای ساخت یک اقامتگاه کوچک استفاده شود، اکنون از لوله‌های بتنی استفاده شده است که تا پیش از آن بلااستفاده و در طبیعت رها شده بودند. اما همواره نباید چنین نگاهی به حفظ محیط زیست داشت. کارشناسان به این نکته نیز اشاره می‌کنند که از ابتدا یعنی از همان زمانی که محصولات ساختمانی در کارخانجات تولید می‌شوند. باید به فکر طبیعت و محیط زیست زمین بود. بهره‌گیری از فناوری‌های نوین از جمله نانوفناوری و تولید بتنی که پس از از دست دادن کارایی بتدریج در محیط زیست تجزیه شود از آن ابتکار عمل‌هایی است که دوستداران محیط زیست بر آن تاکید دارند. چنین نگرش‌هایی هر چند ممکن است هزینه‌بر باشند، اما نتیجه نهایی آن ارزش چنین سرمایه‌گذاری را نشان می‌دهد.
منبع
