معمولا اگر یک تخلف مالی کوچک از طرف کارمندان و رده های پایین یک مجموعه اقتصادی اتفاق بیفتد،دلیلش عدم رضایت آن کارمند به حساب و کتاب های همان مجموعه است.مثلا به نظرش حقوقی که می گیرد نسبت به کاری که انجام میدهد کم است،در این جور موارد معمولا کارمند دست به احقاق حقش میزند .

ولی وقتی یک اختلاس بزرگ اتفاق می افتد دیگر،ماجرا یک احقاق حق ساده نیست بلکه یک رانت خواری بزرگ است که با حضور عده ای که دارای وابستگی های دولتی بوده اند اتفاق افتاده یک کار بزرگ و برنامه ریزی شده دقیق که کسی در جایگاه دیگری غیراز افراد اختلاس گر از آن مطلع نشده و فکری به حال این جرم بزرگ هم نکرده اند!یعنی که یک عده اختلاس گر بوده اند و بقیه بی توجه !

همه اینها یعنی این که ما داریم یک ری قوانین نانوشته انسانی و یک عالمه قانون نوشته شده دینی را که به ما میگوید چه کاری را انجام دهیم و چه کاری را نه!فراموش میکنیم.چیزهایی را که از یک بچه انتنظار داریم توقع داریم که بداند که نباید حق کسی را بخورد و نباید بیشتر از حق خودش بردارد .

بدتر از این فراموشی فراموشی دیگری است و آن تاثیر این کار وعدم توجه به نتایجی است که . . . 

ادامه مطلب . . .