آدم هایش  را ریخته ام دورم و وسط همه شان نشسته ام . . اتاقم شده پر از آدم . .  

دانه دانه میکشمشان جلوو  تند تند ورق میزنم برگه های خاک گرفته شان را . . .

کلی مطلب دارند . . .زبانشان ساده است و پر از ابهام  . . اصلا قلمبه سلمبه بلد نیستند حرف بزنند . .

وقتی نگاه میکنند آدم سنگینی حس نمیکند . . . تازه اگر شما باشید لابد کلی هم میخندید . .

اما خب من از وقتی آمده ام اینجا اصلا به هیچ کس نمیخندم . ..هیچ کس هم به من نمیخندد. . .

دیروز یکیشان با یک ماژیک کلفت قرمز سمت چپ پیراهن آبی اش  نوشته بود:  . . . 

ادامه مطلب . . .