دوباره کلمات در ذهنم این پا و آن پا میکنند...

نمیدانم این چه حس غریبیست که ناخودآگاه می آید...و تمام روحم را به حلاجی می گیرد...

کلمات در ذهنم به هروله نشسته اند...ابرهای خاطراتم بیرون از ذهنم قدم میزنند...

هر سال هیئت های ارباب برایم همینطور است...آسمان دلم بی طاقت میشود...

صدای دستهایی که به سینه میخورند دیوانه ام میکند...

در این لحظه های هیئت من همینطور در رفت و آمدم...

ادامه مطلب . . .