غروب شده است...دوباره دلم هوای تو را میکند...

دست خیالم را میگیرم و می آیم پیشت...گریه ام میگیرد...

نمیدانم چرا تو هستی... اما مثل همیشه من نیستم...ارباب خوبم...

آبروی اندکم را اگر توان ضمانتی باشد و چشمان بی رقم را ذوق باریدنی...

همه اش را نذر آرامش این دل مسموم میکنم...

شاید از بیماری برخیزد و دوباره نام معطر تو را در خویش زمزمه کند...

ادامه مطلب . . .