معصومیت کودکانه ای, تکیه زده بر تکیه گاهی سرد ,تاب میخورد . . .

کسی با شتاب . . تاب را هل میداد . . .

معصومیت کودکانه ای غرق در اضطراب . . تاب میخورد . .

کودک با دستان سفید کوچکش طناب های زخیم را گرفته بود و با تمام قدرت خودش را نگاه داشته بود . . .

نگاه بی قرار و هراسانی روی تلاطم تاب میبارید و بریده بریده میخواند :

تابــــ تابـــ عباسی . . .

انگار به جای اینکه بگوید "میترسم"فریاد میزد:

تابــــ تابـــــــــــ عــــــــــــــباســــــــــــــــــی

میخواست بگوید نگه دار ...اما فریاد میزد :

تابــــــــ تابـــــــ عباسی . . .

ادامه مطلب . . .