نمی‌نویسد، قلمش جوهر ندارد، قلم دلش جوهر ندارد، به روضه پناهنده می‌شود، نمی‌نویسد، روضه جوهر قلمش نیست، از روضه می‌زند بیرون، نگاه می‌کند به مغازه‌های موبایل فروشی، به گوشی‌ها، به مارک‌ها، به نورهای موضعی ریز و درشتی که روی گوشی‌ها تابیده شده است. موبایل را به دست می‌گیرد و پیامکی به خواهرش می‌دهد.
"سلام، گوشی‌ای که می‌خواستی رو پیدا کردم"
لحظاتی بعد پاسخ می‌آید:
"ممنون داداش خدا از برادری کمت نکنه"
این جمله را که می‌گوید بغضی درون سینه‌اش شکوفه می‌دهد، می‌نویسد:
"ایشاللا خدا هیچ برادری رو شرمنده خواهرش نکنه"
این را که می‌گوید "آهـ" می‌کشد . . .

ادامه مطلب . . .