دوباره کلمات در ذهنم این پا و آن پا میکنند...

نمیدانم این چه حس غریبیست که ناخودآگاه می آید...و تمام روحم را به حلاجی می گیرد...

کلمات در ذهنم به هروله نشسته اند...ابرهای خاطراتم بیرون از ذهنم قدم میزنند...

هر سال هیئت های ارباب برایم همینطور است...آسمان دلم بی طاقت میشود...

صدای دستهایی که به سینه میخورند دیوانه ام میکند...

در این لحظه های هیئت من همینطور در رفت و آمدم...

ادامه مطلب . . . 

امشب حتی قلمم هم با من نیست...می آید و نمی آید...

پلک هایم دست به دست هم داده اند ...اشک هایم بی هوایم میکند...

چه میشود کرد؟!

وقتی اینطور بی هوا به خوابم می آیی . . . دست و . . . 

ادامه مطلب . . . 

اینایی که اینجا مینویسم چیزهاییه که مونده تو دلم...

وشاید حربه ای باشه واسه فریاد زدن ذهنیاتم...

میدونی "سیـــــد" شوق یه چیزیه...هنر یه چیزی...

همه ی ما شوق شهادت داریم ولی هنرشو نداریم...

واسه همینه وقتی میام کنارت فریاد میکنم دلتنگیامو...

حالا منِ وامونده ی جامونده...

این روزا فرار میکنم از بارون...شایدم . . . 

ادامه مطلب . . . 

چقدر کویری دنیا شده دلم...چقدر بی آسمان شده دلم...

چقدر رنگ زمین گرفته دلم...چقدر ظلمانی شده دلم...

چقدر نفس کم میاورم...نفس بده ارباب...نفس بده که برای تو نفس نفس بزنم...

بخوان باز بر دلم انا انزلناه العشق را...

اشک های بی ارزشم را آورده ام...بخوان بر دلم آیه ی . . . 

ادامه مطلب . . . 

مانده بودم با قلمم چه کنم...؟

مانده بود با دلم چه کنم...؟

مانده بودم با بی قراری ام چه کنم...؟

دلم گفت:بیایم کنارت...

آمدم " سیــــــــدجان"...گر بیایی و بمانی کنارم شب قدریست مرا...

""تن که بیمار شد دچارش بهتر است...دل که نذر کربلا شد . . . 

ادامه مطلب . . .