تشنه که میشود . . . .چند قطره آب....

و کمی سایه که زیر خنکایش بیاساید...

هنوز ناتوان است ....دستی زیر سرش میگذارند.....تا به شانه نیفتد...

لبش اگر خشک و تشنه باشد...تلذی میکند...

زبان میگرداند...

تشنه که میشود...

خودرا به سمت سینه ی مادر میکشد..مادر نوزادش را به سینه میفشارد تا آرام کند...

ادامه مطلب . . . 

آغوش ها...در تلاطم باران....

نه حسین (ع) تاب اذن دادن داشت.......نه قاسم(ع) تاب ماندن......

حسین(ع) هیچ گاه با لفظ به قاسم (ع) اذن نداد....

فقط آغوش گشاد و گریستـــــ . . .

کلاه خودی به قدر او نبود.....عمامه ای بر سر کوچکش نهادند ....

زره ای هم....

دستان کوچکش را به افسار اسب گرفت...

و سوار شد....بر مرکبی..که پایش به آن نمیرسید...

ادامه مطلب . . . 

آه . . .

مــــاه یازده ساله ی مـجــــتـــبـــــــــی (ع)

هنوز به چــهــارده نرســیده بود....

که

مــاه پـــــــــاره شــد. . . .

...........

گرد خاک که در میدان بلند شود...وقتی که سواره ها و پیاده ها همه به یک سو حمله ور شوند...

وقتی در میدان فقط یک سپاه مانده باشد که حلقه زده شمشیر هایشان بالا و پایین برود . . .

وقتی سپاهی در برابر آن سپاه نباشد....

ادامه مطلب . . . 

اولین بار است که قلم به صراحت بر میدارم دور از ادبیات و آرایه و کنایه و تلمیح و ایهام...

و خیلی وقت است پا از اظهار نظر سیاسی بیرون کشیده ام . و تماشا میکنم و در ذهن خود نتیجه گیری ..

اما اینبار....شاید اولین بار (تر)ین وقت است که خیلی سریع در مورد یک اقدام موضع میگیرم و دست به قلم میبرم...

در فضای جامعه ای که دانشجویش رکود سیاسی دانشگاه را با زبان بسته و گلوی پر بغض تحمل میکند...

در فضای سیاسی دانشگاهی که دانشجویش نگاه مضطرب به سر در حراست می اندازد و خودش را پشت درس و انجمن علمی و نهایت اسم مستعار مخفی میکند...

ادامه مطلب . . . 

میدیدمت....

اما...

از دور . . . آنقدر که ....نگاهم به نگاهت نمیرسید...

دستم هم...

زنجیر ها سنگین بود بابا....هرچه تقلا کردم...

سراغت را از هرکه میگرفتم..جایی را نشانم میداد...

ذوالجناح...قتلگاه را..

قتلگاه....نعل ها را...

به دنبالت میدویدم...

ادامه مطلب . . .